امین آباد

امین‌آباد \ amīn-ābād\ ، از روستاهای بخش رودبار قصران. این روستا که به آن ابن‌وا نیز می‌گویند، در °35 و ´50 عرض شمالی، و °51 و ´33 طول شرقی و در ارتفاع 711‘1 متری از سطح دریا، در فاصلۀ 5/ 2 کیلومتری شمال غرب روستای زردبند و 5/ 2 کیلومتری جنوب شرقی روستای رودک، و در دو طرف جادۀ آسفالتۀ لشکرک به فشم و در جبهۀ جنوبی رودخانۀ جاجرود واقع است. هرچند امروزه از این روستا به‌عنوان روستایی مستقل نام برده می‌شود، اما در گذشته اراضی آن جزو لاینفک روستای رودک به شمار می‌آمد؛ بیشتر جمعیت این روستا نیز از مردم رودک هستند. 
بخشی از روستای امین‌آباد که در شمال رودخانۀ جاجرود واقع شده، در دهه‌های 1360 تا 1370 ش ساخته شده است و اراضی آن چَنْگِدر، تنگ‌تالار و میش‌دیزک نام دارد. کوه سمت شمال آن کوه سیاه‌ریز است و مناطق مختلف آن ویشیره و بالالوسولقان نامیده می‌شود. مناطق و اراضی سمت جنوب روستای امین‌آباد، تن‌دهک و جنوب شرقی آن، درۀ الیستون نامیده می‌شود. 
روستای امین‌آباد در 1389 ش حدود 130 خانوار جمعیت داشت. از این عده حدود 65 خانوار بومی بوده، و بقیه طی دهه‌های 1370 تا 1380 ش در این محل ساکن شده‌اند. نام خانوادگی اهالی این روستا به ترتیبِ شمار جمعیت و بومی‌بودن شامل میرآقاعلی، میرآغاسی، میررضایی، میرمحمدعلی، میرابوطالبی، میرعلی‌اکبری، کریمی، باغ‌جَری (اینها اصالتاً سبزواری هستند) و جمشیدی است. بیشتر خانواده‌هایی که نام خانوادگی آنها پیشوند میر دارد، از اهالی روستای رودک‌اند و از سادات محسوب می‌شوند. 
آب آشامیدنی اهالی روستای امین‌آباد از طریق چاهی که حفر کرده‌اند، و آب کشاورزی محدود آنان از رودخانۀ جاجرود و از چشمه تأمین می‌شود. شغل بیشتر مردم این روستا خرید و فروش و ارائۀ خدمات به مسافران گذری از جادۀ لشکرک به اوشان است. روستا مدرسه ندارد و دانش‌آموزان آن برای تحصیل، به مدرسۀ روستای رودک می‌روند. زمینهایی که روستای امین‌آباد در آن احداث شده است، در گذشته «ای وِنِوا» یا ابن‌وا گفته می‌شد و نام امین‌آباد متأخر است. این روستا در جریان جنگ تحمیلی، یک تن شهید تقدیم میهن کرده است.